یک کارگردان تئاتر و داور جشنواره تئاتر شهر می‌گوید: جشنواره‌ای با عنوان خاص «تئاتر شهر» باید در سطح گسترده‌تری در پایتخت اجرا می‌شد نه اینکه به یک منطقه خاص محدود باشد.
به گزارش فیدوس: یک کارگردان تئاتر و داور جشنواره تئاتر شهر می‌گوید: جشنواره‌ای با عنوان خاص «تئاتر شهر» باید در سطح گسترده‌تری در پایتخت اجرا می‌شد نه اینکه به یک منطقه خاص محدود باشد.
ششمین دوره جشنواره تئاتر شهر که با دبیری شهرام کرمی این روزها در حال برگزاری است، از جمله رویدادهای هنری است که توسط شهرداری تهران در چند سال گذشته برپا شده اما با وجود هزینه‌ای که می‌شود، هنوز نتوانسته به جایگاه ویژه‌ای برسد تا دست‌کم یک جشنواره فراگیر در پایتخت باشد.
نشانه آن هم این است که پس از 6 دوره برگزاری بسیاری از شهروندان تهرانی حتی آن‌هایی که پای ثابت تماشای تئاتر هستند اصلا از چنین رویدادی خبر ندارند و تمرکز آن در یک محدوده پردیس تئاتر تهران در خاوران رفت‌وامد را برای آن‌هایی که احیانا علاقه‌مند هم باشند سخت کرده است.
دراین باره آرش عباسی که داور بخش تئاتر خیابانی این دوره از جشنواره است در گفت‌وگویی با ایسنا بر لزوم گسترده شدن جشنواره در سطح شهر تهران تاکید کرد.
این نویسنده و کارگردان تئاتر گفت: به نظرم در جشنواره‌ای با عنوانی خاص مثل "شهر"، پتانسیل به شدت بالایی نهفته است و موضوعات خوبی برای پرداخت در آن وجود دارد و تصورم این است که چنین جشنواره‌ای در شکل ایده‌آل آن باید کل شهر را دربربگیرد نه اینکه به یک منطقه خاص محدود شود.
او اضافه کرد: البته متوجه هستم که گسترده‌تر شدن جشنواره بودجه بیشتری هم احتیاج دارد اما نکته مهم این است که برگزاری جشنواره در سطح شهر سالن‌های بیشتری را می‌توانست در اختیار بگیرد. این اتفاق از این جهت مهم است که تئاتر در تهران خیلی به مرکز شهر وابسته است و تجربه نشان داده که تماشاگر تئاتر، نمی‌دانم بر چه اساسی، اساسا در شرق، غرب و جنوب تهران خیلی به تماشای تئاتر اقبال نشان نمی‌دهد و در این باره شاید بهتر است یک نوع فرهنگ‌سازی انجام شود این در حالی است که شاید بسیاری از تماشاگران تئاتر از همین مناطق اشاره شده باشند.
عباسی گفت: جشنواره تئاتر شهر زمانی رسالت خود را به خوبی انجام می‌دهد که با این عنوان، به طرق مختلف در سالن‌های متعدد برگزار شود، به ویژه بخش خیابانی این جشنواره که عنوان مهمی را یدک می‌کشد. تئاتر خیابانی جشنواره تئاتر شهر می‌تواند پر از ایده باشد چرا که یک تفاوت عمده این نوع تئاتر با نمایش صحنه‌ای در این است که تماشاگر آن را انتخاب نمیکند بلکه این تئاتر است که تماشاگر را به دیدن دعوت می‌کند.
کارگردان نمایش «آناکارنینا» تأکید کرد: این اصل خیلی مهم است و به نظرم این جشنواره می‌توانست برای شخص من به عنوان کسی که در آن قضاوت می‌کند، خیلی جذاب‌تر باشد اگر نمایش‌ها را مثلا در ترمینال جنوب یا فلان بازار تماشا می‌کردم.
او درباره میزان استقبال مخاطبان هم گفت: در این بخش خیابانی که من به عنوان داور حضور دارم به دلیل آنکه در منطقه پر رفت و آمدی کارها اجرا می‌شود آثار تماشاگران خود را دارند، اما می‌توانست تعداد آن خیلی بیشتر از این باشد. با این حال فکر می‌کنم تئاتر خیابانی ایرانی تعریف خاص خود را دارد و خیلی در سطح جهانی نمی‌گنجد چون تئاتر خیابانی ما همچنان درگیر قصه‌گویی و روایت‌گری است و تفاوت چندانی با نمایش‌های صحنه‌ای ندارد. در صورتی که تئاتر خیابانی اساسا چیز دیگری است و جنبه اعتراضی در آن یکی از مشخصه‌های بارز محسوب می‌شود.
عباسی با بیان اینکه در جشنواره‌ای با عنوان «تئاتر شهر» و با محوریت شهر، استفاده خیلی بهتری می‌توانست از نمایش‌های خیابانی شود ادامه داد: این به این معناست که اختیار لازم به ما داده شده تا کارهای اعتراضی در کنار آموزشی در این نوع تئاتر اجرا شود، همان طور که رسالت تئاتر خیابانی از ابتدا همین بوده است. به ویژه آنکه نمایش‌هایی که انتخاب شده به نظر می‌رسد همه حول مسائل و مشکلات انسان و تهران امروزی است.
او در پایان با تاکید براینکه معتقدم تئاتر خیابانی را نباید به جای خاصی محدود کرد و اصلا این بی‌نیاز بودن به محل است که لقب تئاتر خیابانی یا محیطی را به این نوع آثار داده است، درباره کیفیت آثار و امکان اجرای عمومی آن‌ها نیز با توجه به رویکرد حمایتی جشنواره از جوانان گفت: فرهنگسراهای تهران بسیار گسترده و وسیع هستند و همه سالن‌های متعددی دارند. این جشنواره می‌تواند خوراک یک سال این فرهنگسراها را تأمین کند و اگر انتخاب ما درست بوده باشد آن‌ها می‌توانند برای یک سال تئاتر خیابانی و صحنه‌ای این مراکز را تأمین کنند. اینکه اصل کار برای جوانان است وجه خوب این جشنواره به شمار می‌آید ولی بدترین شکل این است که این رویداد به همین جشنواره و چند جایزه ختم شود.
Histats.com END