مرگ در انتظار میراث 2500 ساله جهان

به گزارش فیدوس؛ گردشگری ایران وابسته به دو مولفه است؛ آثار به‌جامانده از تمدن‌های پیشین و جاذبه‌های طبیعی. با همه صحبت‌هایی که در مورد توسعه زیرساخت‌های گردشگری در سازمان‌های دولتی و نهادهای وابسته مطرح می‌شود، ایران هنوز نتوانسته آن‌طور که باید و شاید، پیشرفت کند. به همین خاطر بازگشت به ظرفیت‌های در دسترس ضروری است.

هرچند بارها و بارها از چهار فصل بودن ایران و چشمه‌های آب گرم و آبشارهای ریز و درشت و جنگل‌های خاطره‌انگیز صحبت به میان آمده اما ناگفته پیداست تاثیر آثار تاریخی و تمدنی، قابل مقایسه با جاذبه‌های طبیعی نیست. اکثر گردشگرانی که به ایران سفر می‌کنند، با توجه به علایق و شرایط سنی‌شان تمایل به بازدید از جاذبه‌های تاریخی دارند.

شکوه تخت‌جمشید، زیبایی نقش رستم، بافت تاریخی شهر یزد، تمدن اعجاب‌آور شهر سوخته، ویرانه‌های ارگ بم، گنبدهای تاریخی زنجان، پل‌های اصفهان و سنگ‌نگاره‌های کرمانشاه است که آنان را جذب سفر به ایران می‌کند. اما سوال اینجاست که برخورد ما با آثار تمدنی گذشته‌مان چگونه بوده است؟

مدیریت سلیقه‌ای، انتخاب‌های سیاسی و نداشتن برنامه جامع در سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی وضعیتی را به وجود آورده که مورد نقد همگان است. اوضاع امروز تخت جمشید و باقی آثار تاریخی استان فارس، مشت نمونه خروار است. درست است که خشکسالی امان شیراز را بریده و تغییر اقلیم زندگی بسیاری از مردم را تحت‌الشعاع قرار داده اما با برنامه‌ای دقیق و به موقع می‌شد از وضعیت امروز پیشگیری کرد. کشاورزی نامتناسب با اقلیم منطقه، برداشت‌های غیر‌قانونی و بی‌نظارت از منابع آب زیرزمینی و... دشت‌های شیراز را خشک کرده است. فرونشست سالانه 54 سانتیمتر در شیراز نه‌تنها آثار تاریخی را به مخاطره انداخته بلکه زندگی مردم را تهدید می‌کند. شکاف‌های زمین در نزدیکی تخت‌جمشید و نقش رستم قابل کتمان نیست. مرودشت تاریخی آبستن فاجعه است.

رسیدگی به وضعیت شیراز امروز و آثار تاریخی‌اش عزمی ملی می‌طلبد. جهاد کشاورزی، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، استانداری و باقی سازمان‌های مربوطه باید دست به دست هم دهند و جلوی ویرانی بیشتر را بگیرند؛ ویرانی‌ای که می‌تواند به ارزش خدشه وارد شدن به گردشگری ایران و همچنین حیثیت ملی تمام شود. اگر نتوانیم از آثار گذشتگان‌مان حفاظت کنیم، در برابر سوال آیندگان جوابی نخواهیم داشت.

منبع: شهروند