مدیر عامل بی‌مسئولیت، مشکل پالایشگاه با مردم آبادان و کارکنانش

به گزارش فیدوس این روزها شهروندان آبادانی بیش از همیشه متوجه شده اند پالایشگاه آبادان دیگر آن شرکت بزرگ صنعتی که نقطه اتکا شهروندان و کارکنان خود در توزیع رفاه و توسعه در منطقه بود، نیست.

اما باید پرسید در پالایشگاه آبادان چه اتفاقی افتاده است، حقیقت این است در بخش‌های رفاهی و عمومی پالایشگاه، آنچه بیشترین ضربه و آسیب را به امکان، برنامه‌ها و تلاش‌های معمول فرهنگی و رفاهی زده است انتصاب‌های بی‌کیفیت در این شرکت بزرگ صنعتی بوده، انتصاب‌هایی که نقطه خاص درک آن را می‌توان در عملکرد روابط عمومی پالایشگاه آبادان و کارکرد امکان تفریحی و رفاهی این شرکت حتی برای کارکنان خودش جستجو کرد، از جمله فرهنگسراها، موزه پالایشگاه که اخیراً راه اندازی شده و بازدید از آن حقیقتان قلب هر شهروندی را به درد می‌آورد از این اندازه سرسری انگاری و بی کیفیت بودن کارها، همچنین وضعیت سینما نفت که امروز دیگر دردواره مردم آبادان است، سینمایی که به اندازه یک تالار اراده در وزارت نفت و مسئولیت پذیری و تصمیم سازی برای حفظ آن به عنوان یکی از مهمترین نمادهای فرهنگی وزارت نفت در ایران وجود نداشته و دو سال است به دلیل نداشتن یک سیستم پخش دیجیتال تعطیل مانده است.
آبادان و خرمشهر امروز از نظر بعضی از افراد که به عنوان مدیر در مناسبی اشتغال پیدا می‌کنند بیرون حرف‌ها، شعارها و ادعاهای بدون عمل انگیزه‌ای برای خدمت ظاهران ندارد.
چرا باید مدیرعاملی بی‌مسئولیت حداقل نسبت به کارکنان خودش در پالایشگاه آبادان منصوب شود که اراده و توان تصمیم سازی برای خرید یک دستگاه پخش جهت راه اندازی بزرگترین سینمای جنوب ایران در او نباشد، چرا باید شخصی به عنوان مدیر روابط عمومی در پالایشگاه آبادان مشغول به کار باشد که خروجی یکسال فعالیت او به اندازه برگزاری یک برنامه فرهنگی یا راه اندازی یک مکان فرهنگی که هنگام دیدنش عرق بر پیشانی ننشیند، نباشد.

مگر این پالایشگاه که حالا هر روز آقای وزیر انگ کهنسالی و سودآور نبودن را به آن و کارکنانش می‌زند، اگر در طول این سالهای پس از جنگ به اندازه خون‌هایی که برای حفظ آن و حراست از آن بر زمین ریخته شده مسئولیت پذیری در آن وزارت خانه برای نوسازی و بازسازی آن بود امکان داشت که امروز سودآور نباشد، آیا ممکن است پالایشگاهی که رگ و پی همه مردم آبادان با آن پیوند خورده اینطور مورد بی‌مهری قرار بگیرد، کارکنانش مورد بی‌مهری قرار بگیرند که حتا در ایشان حق برخورداری از یک مکان فرهنگی با حداقل هزینه‌ها قائل نشویم، اصلاً مردم آبادان هیچ حقی ندارند، آقای مدیر عامل پالایشگاه، هیئت مدیره پالایشگاه، رئیس روابط عمومی، آیا کارکنان این پالایشگاه به اندازه حقوق یکنفر از مدیران ارشد و هیئت مدیره موظف آن حق ندارند که مکانی فرهنگی برای اوقات فراغت خود و خانواده‌هایشان داشته باشند و از عملکرد این مدیریت عرق بر پیشانی‌شان ننشیند؟
بودجه فرهنگی پالایشگاه، بودجه ای که حق مردم آبادان و کارکنان این پالایشگاه و خانواده‌های ایشان است کجا هزینه می‌شود که بیش از دوسال است باید در تنها سینمای این خانواده بزرگ برای خرید یک دستگاه پخش بسته بماند؟
پالایشگاه آبادان آبرو و همه خاطرات مردم آبادان است که با چنین مدیریتی تحقیر شده است، باید منتظر باشیم تا روزی برسد، که دلسوزی قاطع در آبادان و خرمشهر چنین مدیرانی را بابت عملکرد ضعیف فرهنگی‌‎شان و ضربه‌ای که به خانواده این شرکت بزرگ صنعتی در آبادان زده‌اند و حقی که از مردم آبادان ضایع شده بازخواست کند.
آقای وزیر و آقای مدیر عامل مبادا فکر کرده باشند با دادن شعار سود آور نبود و از این دست می‌توانند از زیر بار مسئولیت خود برابر مردم آبادان و خون شهدای نفت و افرادی که جان برای تداوم کار این صنعت داده‌اند خالی کنند. نه این مردم حق خود را مطالبه می‌کنند، کسی نمی‌تواند از زیر بار مسئولیت برابر ایشان شانه خالی کند.
چه بسا همین روزها اتفاقی نو بیفتد و شما هم که مدیر عامل و رئیس این پالایشگاه هستی ناچار شوی برابر این مردم برابر قانون و دادستانی که حق این مردم را مطالبه می‌کند پاسخگو باشید.
در آبادان مدیران پالایشگاه و مسئولان آن با این عملکرد ضعیف در قبال مشکلات فرهنگی و مسائل و گرفتاری‌های مردم بیش از همه مسئول هستند و باید پاسخگو باشند.
در ادامه این مطلب طی گزارش‌هایی به صورت مفصل به تشریح فعالیت‌های پالایشگاه و مدیران آن در حوزه‌های مختلف و وضع فرهنگی و زیست محیزی که در پرتو عملکرد ایشان در منطقه حاصل شده می‌پردازیم.